The contents of 118 inhumation burials (seventh to 12th century AD) excavated at Hacımusalar Höyük (ancient Choma) were studied in order to reconstruct the Byzantine population. Overall, the sample is similar to that of other Byzantine populations: burial customs appear typical of contemporary practices, children are overrepresented, males and females are represented roughly equally and heights fall within the average range calculated for Byzantine individuals in the eastern Mediterranean. Individuals from Hacımusalar experienced incidences of skeletal trauma, infections, degenerative joint disease, anaemia, dental diseases, spina bifida occulta and cancer. The dataset presented here is one of the most comprehensive of any Byzantine population in Anatolia and should advance our understanding of the region during this crucial time period.

Hacımusalar Höyük’te (antik dönemde Choma), Bizans dönemi nüfusunun yeniden yapılandırılması için kazılmış olan 118 adet inhümasyon mezarın (M.S. 7.–12. yüzyıl) içeriği incelenmiştir. Bu örnekler, genel olarak diğer Bizans topluluklarındaki örneklere benzer ve bu ölü gömme gelenekleri aynı dönemdeki uygulamaların tipik bir örneğidir. Çocuklar, oldukça fazla sayıda temsil edilir, erkekler ve kadınlar kabaca eşit sayıdadır ve oranlar doğu Akdeniz’deki Bizans dönemi bireyleri için hesaplanan ortalama aralık içinde yer alır. Hacımusalar’da bulunan bireylerde, iskelet travması, enfeksiyon, dejeneratif eklem hastalığı, anemi, diş hastalıkları, spina bifida occulta ve kanser vakaları görülmektedir. Burada sunulan veriler, Anadolu’daki herhangi bir Bizans topluluğunun en kapsamlılarından birini temsil etmekte ve bölgenin bu önemli dönemini daha iyi anlamamızı sağlamaktadır.