Universi fideles, huius Pirri fidem attendite, et attendentes, si quid ex fide per fidem promittitis, absque ulla contradictione perficite. Nulla hunc memoria fraterne mortis, nulla vis doloris, nulla instigatio meroris avertere potuit a promisse fidei stabilitate; magisque valuit apud ipsum fidei pactio, quam duorum germanorum diri cruciatus interemptio. Et si illud antiquum problema Sansonis in medium volumus adducere, huic equipollens possumus proponere. Sanson ait: De comedente exivit cibus, et de forti dulcedo. Nunc vero de infideli processit fides, et de extraneo familiaris et integra dilectio. At ne fastidiosam videamur facere digressionem, ad inceptam redeamus historie propositionem. Quarto Nonas Iunii Christiani in urbem Antiochie introierunt, et in ore gladii de suis eam invasoribus vindicaverunt. Fulcherius et sui complices, qui cum eo murum ascenderant, turres undique invadebant, et incautos vigiles somnoque solutos spiculis gladiisque confodiebant, et de summo illarum fastigio ad terram proiciebant. Qui in domibus sopiebantur, sonitu clamoris exciti, scire gestientes quid hoc esset, cum foris exirent, non revertebantur, quoniam gladios inveniebant paratos quibus excipiebantur. Qui Christiani erant Kirri Eleyson et alias Deo laudes personabant, ut per hoc scilicet nostris innotescerent, quia non Turci sed Christiani erant. Passim sternuntur platee civitatis corporibus morientium, quoniam tunc nullus eorum resistebat, sed querebant omnes latibula et fuge presidium. Nulli honor impenditur: pueri cum puellis, iuvenes cum senibus, senes cum iuvenibus, matres quoque cum filiabus interficiuntur. Qui fugere poterant per portas exibant, mortem tamen minime evadentes, quia in manibus de castris venientium incidebant.