El Escorial, Real Biblioteca de San Lorenzo d.11.18, fols. 118r–117v (foliation reversed), saec. xv (described in Antolín, Catálogo 1, 451–58. From Bertran de Ceva, Consuetudines Cathaloniae.

(f. 118r) Audiui a quodam iurisper <i> to ciuitatis Barchinonensis quod legerat quod eo in Cathalonia soluitur cugucia, intestia, exorquia et sunt homines de redemptione quia tempore prodicionis comitis Iuliani rema < n > serunt in hac patria alias terra multi Christiani captiui. Et rex Karolus, dum adquirebat terram que est citra flumen Lupricati, indicauit Christianis captiuis quod ipse debet habere bellum cum Saracenis certa die prefixa, quare rogabat quod insurgerent contra Sarracenos et die belli essent cum Christianis. Christiani captiui, dubitantes quis eorum obtineret triumphum, noluerunt prebere auxilium regi Karolo nee Christianis. Deo duce Christiani deuincerunt Saracenos (f. 117v) et hanc terram subdiderunt fidey Catholice. Et, facta subieccione huius patrie, dixerunt Christiani regi ut interficeret Christianos caotiuos eo quia cum eo noluerunt debellare pro fide. Rex deliberauit habito consilio, cum ipse tenuit gentes armigeras et non poterant cultiuare, ut sinerent illos captiuos Christianos uiuere et ut captiui, sicut antea faciebant apud infideles, uiuerent et nunch et in perpetuum apud Christianos, et iura ad que tenebantur facere infidelibus facerent et Christianis, secundum Guillelmum. Alii dicunt quod fuerunt illi qui consenserunt in proditione comitis Iuliani et remanserunt apud infideles; in conquista fuerunt sicut captiuati, secundum Enricum.