Mah Meri musicians in Malaysia are calling for a revitalisation of community solidarity by adding fragments of new song text to their traditional songs. Intrinsic to the new song texts are narratives of working together, sharing and unity in the community. Through a reexamination of my personal interviews and fieldnotes with these musicians over the past two decades, I posit that their new song texts address social issues that emerged as the village adopted values of modernisation introduced by policies to integrate these people into mainstream society. Rather than outwardly protesting these policies, I argue that Mah Meri musicians challenge top-down hegemonies through a subtle approach of metaphor, rhetoric, and sympathetic appeal in their songs. They direct their efforts inward to their community to rejuvenate and sustain their indigenous values of egalitarianism.

Pemuzik Mah Meri di Malaysia menyeru supaya semangat perpaduan masyarakat dihidupkan semula melalui penggubahan senikata baharu yang diterapkan ke dalam lagu tradisional mereka. Intrinsik dalam senikata baharu ini adalah naratif mengenai kerjsama, perkongsian dan perpaduan dalam komuniti. Melalui penganalisan semula temu bual peribadi dan nota lapangan saya dengan pemuzik Mah Meri selama dua dekad, saya berpendapat bahawa lirik baharu mereka ditujukan kepada isu sosial yang muncul setelah kampung Mah Meri mula mengamalkan nilai pemodenan yang diperkenalkan oleh dasar untuk mengintegrasikan mereka ke dalam masyarakat arus perdana. Daripada mencabari dasar ini secara terbuka, saya berhujah bahawa pemuzik Mah Meri mencabar hegemoni melalui pendekatan metafora, retorik dan rayuan simpati dalam lagu mereka. Mereka mengarahkan usaha untuk menghidupkan semula semangat perpaduan serta mengekalkan nilai egalitarianisme peribumi kepada komuniti mereka.