Ek hefi hér verit nǫkkurum sinnum staddr þá er þau tíðendi hafa gǫrzk er þessum eru lík. Fimm byskupar hafa hér verit niðr settir at mér hjáveranda. Fyrst Þorlákr byskup Runólfsson, þá Ketill byskup, en síðan Magnús byskup, eftir þat Kloengr byskup, en nú Þorlákr byskup. Ek hefi ok talat hér nǫkkur orð, þá ⟨er⟩ þessir atburðir hafa gǫrzk, sem siðvenja er til í ǫðrum lǫndum yfir tiginna manna grepti. En málaefni hafa verit jafnan stóriliga góð, því at þeir hafa allir verit inir mestu merkismenn í sínum byskupsdómi. Ok er gott á þat at minnast at várri grein ok at sǫgn várra forellra, um þá byskupa er hér hafa verit fyrir vára daga ok á várum dǫgum, at sá þykkir hverjum beztr sem kunnastr er. En svá dýrligir menn sem þeir hafa verit allir þá er þat þó eitt sér hversu Þorlákr hefir sik til búit biskupstignar, lángt frá því sem allir aðrir.

[Several times before I have found myself here in this place, when events have transpired that were similar to the present occasion. Five bishops have been buried here in my presence. First Bishop Þorlákr, son of Runólfr, then Bishop Ketill, later Bishop Magnús, after that Bishop Kloengr, and now Bishop Þorlákr. I have also spoken a few words here, when these events took place, as is customary in other countries at the burial of noble men. The subject-matter has always been outstanding, because these men have all proven excellent in the office of bishop.