The Chariot of the Sun begins

Its northward drive against the Crab,

With those crooked, scuttling claws,

To drive it to the Lion's neck.

With this, long days begin to shorten,

Summer days more dreamed than owned:

Ah, is not all this world's brightness

Absent more than it is known?

With this fade your dimmer shadows,

Ladies’ lime-grove of The Hague,

Grayness mixes in your greenness,

Convent-garden, roof of leaves.

Now your annual death approaches,

Avenue and linden grove,

And that necessary dying,

From which you rise green again.

Death? no, you will live for ever

Whether summer burns or dies.

And your life will not forsake you

If in verses there is life.

The cold may rob us of the vision

Of the beauty of your leaves,

But greedy time I here defy to

Stop our ears to hear your praise.

When your branches shall bow downwards

Under flaking meal of snow

And your leafless, naked trunks shall

Bareness of their branches show,

Leaf and blossom still shall flourish

(Come to aid me, Muses nine,

Help my halting lines to flow on)

In the Hague-indweller's mind.

Dan sal noch een grijse dutter

Mette schenen voor de vlam

Mette tanden inde butter,

Inden beulingh, inde ham,

Inde niewe-jaersche weggen,

’Tmijnder eeren spreken, Maer,

Maer hoe kent die Vryer seggen;

’Tluydt al offet Seumer waer!

Wat en comt mij niet te voren

In 't herdencken van de tydt,

Die ghij even als herboren

In u kindtsche jaren zijt;

Inde drijmael dertich daghen

Als des Hemels kandelaer

Over 't Bockgien wordt gedraghen

Naer den Stier en 't kinder-paer;

Als de Locht begint te lauwen,

D’aerde opent schreeff bij schreeff,

’Tweeldrigh Vee beghint te kauwen

Daer het schuytgien onlancx dreeff?

’Ksie u bolle botgiens bersten,

’Ksie se baren eclk haer bladt,

Als een Vruchtgie dat haer persten

Doe't in ‘smoeders lichaem satt.

’Ksie die onlancx doove struycken

En soo menich schralen tack,

In een oogenblick ontluycken,

Weynich min als onder dack:

Onbegrijpelyck vermoghen

(Spreeck ick dan den Hemel aen)

Hoe veel meer besien de ooghen

Dan de herssenen verstaen!